Ogród angielski, zwany także angielski park krajobrazowy ( francuski : anglais Jardin, włoski : Giardino all’inglese, niemiecki : Englischer Landschaftsgarten) Jest to styl ogrodu , który pojawiły się w Anglii a na początku 18 wieku rozprzestrzenił się w całej Europie, zastępując bardziej formalne, symetryczne la française a Garden 17 wieku jako główny styl ogrodowych Europy.

Angielski ogród przedstawiła wyidealizowany widok natury, często inspirowane malarstwem krajobrazu przez Claude Lorraine i Nicolas Poussin. Zwykle są to zawarte jeziora, delikatne trawni na tle drzew oliwnych i rekreacji klasycznego świątynie, ruiny gotyckiego, mostów i innych malowniczej architektury, mające na celu odtworzenie idylliczny krajobraz duszpasterskiej. Do końca 18 wieku ogród angielski był naśladowany przez francuskich twórców ogrodu nawet tak daleko bo wPetersburgu- Rosja ( w Pawłowska , ogrody przyszłego cara Pawła).Angielski styl miał też ogromny wpływ na formę parków i ogrodów, które pojawiły się na całym świecie w 19 wieku

Histora Angielskich ogrodów.
Poprzedników ogrodu w Anglii były wielkie parki tworzone przez Sir John Vanbrugh (1664-1726) i Mikołaja Hawksmoor na zamku Howard (1699-1712), . Parki te biorące rozległe trawniki, drzewa i fragmenty architektury, takie jak klasyczne mauzoleum zaprojektowane przez Hawksmoor na zamku Howard. W centrum kompozycji domu, za którym były formalne i symetryczne ogrody w stylu Garden a la française , z ozdobną dywanów kwiatowych wzorów i ściany żywopłotów, ozdobiony rzeźbami i fontannami.Te ogrody, na wzór ogrodów Wersalu , miały na celu przekonać użytkowników z ich wielkości i wielkości.
William Kent i Charles Bridgeman

Nowy styl, który stał się znany jako ogród angielski krajobraz został wymyślony przez projektantów William Kent i Charles Bridgeman , pracujący dla bogatych patronów, w tym dla Richard Temple, wicehrabia Cobham , Richard Boyle, hrabiego Burlington , a bankier Henry Hoare II , którzy mieli duże posiadłości ziemskich, byli członkami anty-rojalistów Wigów Partia, że klasyczne wykształcenie, były mecenasów sztuki i podjęła Grand Tour do Włoch, gdzie widzieli ruiny rzymskich i włoskich krajobrazów one przedstawione w ich ogrodach. William Kent (1685-1738) był architekt, malarz i projektant mebli, który wprowadził Palladio architekturę do Anglii. Kenta inspiracja pochodzi z Palladio s budynków w Veneto i krajobrazy i ruiny po Rzymie – mieszkał we Włoszech, 1709 /19 i przyniósł wiele rysunków zabytkowej architektury i krajobrazów. Jego ogrody miały na celu uzupełnienie Palladio architekture domów, które zbudował.
Charles Bridgeman (1690-1738) był synem ogrodnika i doświadczony ogrodnik, który stał się dla Royal Gardener Queen Anne i Prince George Danii odpowiedzialny za pielęgnacja i przebudowy ogrodów królewskich w Windsor , Kensington Palace, Hampton sąd , St James’s Park and Hyde Park . James’s Park i Hyde Parku .Współpracował z Kent w kilka dużych ogrodów, dzięki wiedzy botanicznej, co pozwoliło Kent-owi zrealizować jego wizje architektoniczne.
Rousham House w hrabstwie Oxfordshire jest uważany przez niektórych za najbardziej utalentowanych i znaczących prac William Kent. patronem był gen. Dormer, który zlecił Bridgeman rozpocząć ogrodzie w 1727r i poleciła odtworzyć go w 1737 roku. Bridgeman zbudował szereg ogrodów w tym Grotę Wenus na zboczu nad rzeką Cherwelli zostały połączonymi bezpośrednio aleje. Kent zwrócił się w kręte uliczki ścieżki, zbudowany delikatnie obracając strumień. Używał cech krajobrazu naturalnego. Stworzył serię poglądów i table ozdobione alegorycznymi figurami Apollo, gladiator ranny lew atakuje konia i innych podmiotów. Umieścił „oko-łapacze” kawałki architektury klasycznej, do dekoracji krajobrazu i stworzył rowy wykorzystywane do ukrywania ogrodzenia ogrodu .Wreszcie dodał kaskady, których wzorowaał się na tych z ogrodu Aldobrandini i Pratolino we Włoszech, aby dodać przepływ i dramat do ogrodu.

Stowe w hrabstwie Buckinghamshire , (1730-1738) były jeszcze bardziej radykalne odejście od formalnego ogród francuski. Na początku 18 wieku, Richard Temple, wicehrabia Cobham , zlecił Charles Bridgeman zaprojektować ogród formalny z architektonicznych dekoracji John Vanbrugh. Projekt Bridgeman jest uwzględniony ośmioboczne jeziora i Rotondo (1720/21), zaprojektowany przez Vanbrugh.

William Kent i James Gibbs zostali powołani do pracy w Bridgeman, który zmarł w 1738. Kent przerobił na jezioro w kształcie bardziej naturalne i stworzył nowy rodzaj ogrodu, która miała gości na zwiedzanie malowniczych krajobrazów. W końcu włączone Palladio most (1738), Świątynia Wenus (1731), w formie willi Palladio, Temple of Ancient cnót (1737), z posągami słynnych Greków i Rzymian, Temple of British Worthies (1734 -1735), z rzeźbami brytyjskich bohaterów i Temple of Modern cnót, który został celowo popadł w ruinę,w której zawarto bezgłowy posąg Robert Walpole , politycznym rywalem Cobham.

Ogród przyciąga turystów z całej Europy, w tym Jean-Jacques Rousseau. Stał się inspiracją dla ogrodów krajobrazowych w Wielkiej Brytanii i na kontynencie.

Stourhead w Wiltshire (1741/80), stworzony przez bankiera Henry Hoare II , był jednym z pierwszych „malownicze ogrody, inspirowane przypominać obrazy Claude Lorrain. [Hoare spiętrzonych strumienia w majątku, stworzył jeziora, w otoczeniu jeziora z lanscapes i architektonicznych budowli reprezentujących poszczególne etapy podróży Aeneas w Eneidy przez Wergiliusza

The Great Wiek angielski ogród – Capability Brown

Najbardziej wpływową postacią w późniejszym rozwoju ogród angielski krajobraz był Lancelot „Capability” Browna (1716-1783), który rozpoczął swoją karierę w 1740 jako ogrodnik w Stowe w Charles Bridgeman a następnie William Kent w 1748 .Wkład Browna było uproszczenie ogrodu poprzez wyeliminowanie konstrukcji geometrycznych, aleje i klomby w pobliżu domu i zamienianie ich na trawnikach toczenia oraz rozległe widoki się do pojedynczych grup drzew, dzięki czemu krajobraz wydaje się jeszcze większe”Starał się stworzyć idealny krajobraz z angielskiej wsi.”Stworzył sztuczne jeziora i zapory i kanały wykorzystywane do przekształcenia strumieni lub źródeł w iluzji, że rzeka płynie przez ogród. Porównał swoją rolę jako projektant ogrodu do poety i kompozytora. „Brown stworzył 170 ogrodów: Najważniejsze z nich to: 
Petworth ( West Sussex ) w 1752 ; 
Chatsworth ( Derbyshire ) w 1761 ; 
Bowood ( Wiltshire ) w 1763 ; 
Pałac Blenheim ( Oxfordshire ) w 1764

angielsko-chiński ogród

Chiński dom został zbudowany w ogrodzie w Stowe House już w 1838 roku zapocząwszy modę na egzotyczne architektury w ogrodach .Dzięki swojej popularności William Chambers (1723-1796), który mieszkał w Chinach 1745/47 napisał książkę( rysunki, budynki, meble, zwyczaje, maszyn i untensils w Chinach) która została opublikowana w 1757. W tym samym roku zbudował ogród z pagody i chiński dom w Kew w Londynie. Ogród z elementami architektury ogrodowej symbolizujących wszystkich części świata i wszystkich epok historycznych. Angielsko-chiński ogród w stylu stał się popularny w późnym wieku 18 i chińskie pawilony ukazał się w angielskim ogrodzie z całej Europy.

Gothic Revival Wpływ na angielski ogród

W 1750 do architektury klasycznej chińskiej których dołączyła gothic ożywienie ruin w języku angielskim ogrodem.Było to w dużej mierze wynikiem poety Horacy Walpole, który wprowadził cechy gotyckie ożywienie w jego domu i ogrodu w Strawberry Hill w Twickenham. W Stowe, Capability Brown po nowy sposób między 1740, a 1753 przez dodanie nowej sekcji do parku, zwany Hawkwelle Hill lub gothic promenadzie, z gotyckim budynku renesans.

Charakterystyka Ogrodu Angielskiego

Europejskie „ogródy angielskie” to charakterystycznie na mniejszą skalę i bardziej wypełnione „oko-łapacze” niż większość ogrodów angielskich krajobraz: grot, świątynie, domy herbaty, belvederes, pawilony, ruiny pozorne, mosty, pomniki, choć główny składnik ogrodów krajobrazowych w Anglii to łagodny spadek ziemi i wody na tle lasu z kępami drzew i gajów odstających. Nazwa angielskie ogrody nie była używana w Wielkiej Brytanii , gdzie ” ogrod „służy-odróżnia go od formalnego barokowa konstrukcja a la française Garden . Jednym z najbardziej znanych ogrodów w Europie jest angielski Ogród Angielski w Monachium. Dominujący styl został zmieniony na początku 19 wieku, aby zwiększyć liczbę ” gardenesque ” funkcji, w tym krzewów z szutrowe spacery, plantacji drzew w celu zaspokojenia ciekawości botaniczny a przede wszystkim, powrót kwiatów. Jest to wersja najbardziej naśladowana w postających ogrdach krajobrazowy w Europie w 19 wieku. Zewnętrznych obszarach „parkiem” w języku angielskim domy zachować naturalistycznego kształtowania.Angielskie ogrodnictwo od 1840 był na bardziej restrykcyjne i odpowiednie do loklanego klimatu.

Na kontynencie Europejskie park angielski zawiera szereg romantycznych elementów: zawsze obecny jest staw lub małym jeziorem z molo lub mostem. Z widokiem na staw jest okrągłe lub sześciokątne pawilon, często w kształcie monopteros, rzymskiej świątyni. Czasami również park „Chinese” pawilon . Inne elementy to groty i imitacja ruin .

Znani projektanci wzorcujących się na angielskich ogrodach to John Vanbrugh (1664/26). Stephen Szwajcarii (1682/45), poeta Alexander Pope (1688/44), Charles Bridgeman (1690/38), William Kent (1685 – 1748).

Dzisiejsze ogrody angielskie

Przez 4 wieki zmieniło się nasze zapatrywanie na sztukę tworzenia ogrodów, dziś żyjemy we własnych „zielonych azylach” o kształtach zamkniętych w geometrycznych ramach ogrodzenia. Nasza przestrzeń obcowania z naturą zamknęła się w prywatnych posesjach gdzie sąsiad nie zajrzy zza zwartego żywopłotu… I jeśli choć trochę chcemy zbliżyć się do świata tajemniczego i jakże fascynującego – dajmy się ponieść fantazji i stwórzmy choć namiastkę dawnych malowniczych założeń! Szczególnego charakteru naszemu ogrodowi nada obecność takich elementów jak:
bylinowe, nieregularne rabaty, 
duże zdobione donice, wazony, 
zmurszałe rzeźby (szybciej „zmurszeją”, jeśli posmarujemy je mlekiem – tak! To nie pomyłka!), 
różane zakątki, 
duży trawnik, łąka kwietna, 
szczątki „ruin”, 
skupiska „dzikich” krzaków, 
mury a w nich okna widokowe (wyłom lub ukształtowany prześwit), 
tajemnicze zakątki ze strumykiem bądź małym oczkiem/stawem.

Całość kompozycji niech zamyka się w krzywiznach – drogi, ścieżki i linie nasadzeń. Zbędne są tutaj strzyżone „pod igłę” formy drzew i krzewów iglastych na korzyść liściastych nasadzeń pozostawionych w swoim „ładzie-nieładzie”. Nie zapominajmy też o nastroju- tworzą go wszystkie zmysły – wzrok, słuch, smak, zapach i dotyk. W ogrodzie angielskim nasz wzrok zostanie uwiedziony niespokojnymi poszukiwaniami zakątka, którego wycinek chowa się gdzieś pomiędzy drzewami, a który zaprasza nas do siebie obiecując dawkę przyjemnych doznań. Nasz słuch ugłaszczą świergoty ptaków gdzieś spomiędzy konarów, a czasem też niespokojne buszowanie jeża pośród opadłych liści. Pełnią naszych doznań zapachowych niech będzie woń kwiatów unosząca się w lipcowym ciepłym powietrzu.

Niestety nie wszystkie z tych elementów można przenieść do małego miejskiego ogródka jednak tyle na ile nam pozwolą możliwości postarajmy się oddać nastrój panujący w ogrodach XVII wieku.

Rabaty angielskie są komponowane z przemyślaną ideą, gdzie wyższe gatunki tworzą tło schodząc coraz niżej w mniejsze formy roślinności. Bardzo ładnie wyglądają, gdy są otoczone kamiennym murkiem, który może zmienić się w schodki. Zabytkowe angielskie ogrody w Polsce:
Ogród Dendrologiczny w Przelewicach koło Pyrzyc
ogrody w Puławach i Arkadii koło Nieborowa
Park w Wilanowie – zespołu pałacowo-ogrodowego w Wilanowie
Park im Henryka Sienkiewicza we Włocławku