• Opryski przeciwko chorobom grzybowym i szkodnikom
• Czyszczenie z brązowych igieł ( w środku rośliny )
• Przycinanie z góry w celu zagęszczenia bo z boku nie można ciąć Thuji Szmaragd i trzeba pamiętać, że dorosłe tuje osiągają 2 metry średnicy
• Budowa automatycznego nawadniania przy tujowych żywopłotach ponieważ lubią wilgoć jak nie ma wilgotnego podłoża mogą uschnąć.

Do najczęściej występujących chorób grzybowych tui należą:

1) Fuzarioza

– powodowana przez Fusarium avenaceum,

– w miejscu wniknięcia grzyba widoczne nieznaczne przewężenie pędu,

– następnie brązowienie i brunatnienie tkanek rośliny,

– na porażonych pędach widoczne skupiska pomarańczowych zarodników grzyba.

2) Obrączkowa plamistość pędów

– powodowana przez Pestalotiopsis funerea,

– głównie dotyka tui odmiany Smaragd,

– żółknięcie i brązowienie wierzchołków pędów,

– na pędach widoczne rozszerzające się, brązowe, soczewkowate plamy.

3) Plamistość łusek

– powodowana przez Didymascella thujina,

– objawy widoczne latem,

– na pędach i łuskach widoczne żółte plamy,

– plamy z czasem zlewają się i zmieniają barwę na brązową,

– na powierzchni plam widoczne czarne zarodniki grzyba.

4) Zamieranie wierzchołków pędów

– powodowane przez Kabatina thujae,

– początkowo wierzchołki pędów brązowieją,

– na porażonych tkankach rozwija się zgnilizna w kierunku dołu pędów,

– tkanki te szarzeją i pojawiają się na nich ciemne skupienia zarodników grzyba.

5) Fytoftoroza

– powodowana przez Phytophtora citricola,

– rozwój plam zgnilizny u podstaw pędu i korzeni,

– może dotyczyć całego krzewu, ale również pojedynczych pędów,

– konieczne spalenie zainfekowanych roślin.

6) Opieńkowa zgnilizna korzeni

– powodowana przez opieńki,

– początkowo dochodzi tylko do słabo widocznego spowolnienia wzrostu roślin,

– następnie widoczne jest żółknięcie igieł, utrata ich połysku,

– kora przy podstawie pęka, odsłaniając drewno,

– widoczne są białe plamy grzybni,

– prowadzi do zamierania roślin, grzybnia długo pozostaje w glebie.

7) Szara pleśń

– powodowana przez Botrytis cinerea,

– początkowo na roślinie widoczne są wodniste plamy,

– następnie plamy ciemnieją, stają się brązowe,

– w wysokiej wilgotności na plamach rozwija się szary nalot zarodników pleśni,

Najpoważniejszymi wrogami tui są jednak owady:

• miodownica cyprysikowa
• miodownica żywotnikowa,
• misecznik tujowiec,
• licinek tujowiaczek,
• przędziorek sosnowiec.

Miodownica cyprysikowa to jeden z licznych gatunków mszyc. Na gałązkach zaatakowanych roślin pojawiają się ciemne skupiska tych owadów, zaliczanych do rzędu pluskwiaków. Miodownice cyprysikowe żerują na młodych pędach i wysysają z nich soki. Miodownice są małymi owadami wielkości 2-3 mm o miękkim ciele z baryłkowatym odwłokiem i zredukowanymi skrzydłami. W miejscach żerowania pozostawiają swoje odchody w postaci lepkiej wydzieliny, zawierającej cukry i aminokwasy, co przyciąga łase na słodycze mrówki. Nadgryzione przez mszyce pędy po pewnym czasie brązowieją i zamierają.

Miodownica żywotnikowa (tujowa) jest bliską krewną miodownicy cyprysikowej. Te małe czerwonobrunatne owady osiadają całymi koloniami na tujach, wysysają soki z zielonych łusek oraz wgryzają się pod korę pnia i grubszych pędów i tam zjadają łyko, powodując żółknięcie i zasychanie całych pędów od podstawy aż po same wierzchołki. Obecność mrówek na tujach może być oznaką zaatakowania krzewów przez miodownice, ponieważ lepka wydzielina mszyc (spadź) jest ulubionym smakołykiem mrówek.

Misecznik tujowiec jest najczęściej występującym szkodnikiem na tujach. Na pędach (szczególnie na ich spodniej stronie i w środku korony) pojawiają się kuliste, brunatnoczerwone, wypukłe zgrubienia osiągające 3 mm średnicy i pokryte woskowym nalotem. Pod miseczkami samice składają setki maleńkich jajeczek, z których wylęgają się niemal niewidoczne larwy. Kolonie tych pluskwiaków można zauważyć wtedy, kiedy uważnie rozchyla się gałęzie żywotnika. Efektem żerowania miseczników jest zamieranie pędów, które pokrywają się lepką i słodką wydzieliną. W miejscach pokrytych spadzią często pojawia się czarny nalot.

Licinek tujowiaczek to gatunek motyla, który pojawił się w Polsce w 2004 roku. Motyle są jasnoszare z brązowymi i czerwonawymi plamkami na skrzydłach, które mają 5-7 mm rozpiętości. Zagrożeniem dla tui są ich żarłoczne gąsienice, które osiągają 6 mm długości. Mają brązowozielone ciało z czarną główką i karkiem. Pojawiają się na tujach już jesienią i w takim stadium zimują, przystępując do intensywnego żerowania na wiosnę. Gąsienice wgryzają się w pędy tui i żłobią w nich tunele. Objawem żerowania jeszcze jesienią jest żółknięcie pędów wierzchołkowych. Przepoczwarzanie następuje wewnątrz pędów, z których latem wylatują malutkie motyle. Po locie godowym samice składają jaja w koronie krzewów.

Przędziorek sosnowiec często występuje na różnych gatunkach iglaków. Jest to drobny żółtozielony pajęczak. Efektem jego żerowania jest brązowienie i zasychanie łusek tui. Przędziorek pojawia się na krzewach zazwyczaj po deszczach. Najpierw w miejscach żerowania pojawiają się mozaikowe żółte plamy na łuskach, a na pędach drobne bursztynowe jajeczka osłonięte małymi pajęczynkami. Żeby wcześnie wykryć obecność tych szkodników, najlepiej od maja co jakiś czas zrobić próbę, polegającą na wstrząsaniu tują nad rozpostartą czystą kartką papieru. Jeśli zauważymy na niej drobne, widoczne pod lupą, szybko biegające pajączki, to sygnał do natychmiastowego przeprowadzenia oprysku.